نقطه‌ی آغازین در نمایشنامه‌ی سنتی باستان سوفكل؛ در نمایشنامه‌ی سنتی غرب، شکسپیر؛ و در نمایشنامه‌ی نوینِ غرب، ایبسن است. او بود که نمادگرایی و طنز را به همراه مضامین و اندیشه‌های جدید به دنیای نوین نمایشنامه‌نویسی وارد کرد. ادبیات نمایشی به واسطه‌ ماهیت خاص خود، ادبیاتی است که به گفته‌ مــارجــری بولتون در برابر چشمان ما راه می‌رود و از ابعاد پیچیده‌تری نسبت به سایر شکل‌های ادبی، برخوردار است. بنابراین همه‌ی شیفتگان نمایشنامه و هنرجویان و دانشجویان، پیش از هر چیز نیاز مبرم به شناختِ ژرف و گسترده‌ آثار نمایشی نوین دارند، تا ابتدا خمیره‌ شناخت نمایشنامه در ذهن آنان شکل گرفته تا بعد خود بتوانند به تعقیب و تحلیل آثار نمایشی جدیدتر بپردازند.