در رویکرد تراژیک، مرگ نه رخدادی در زندگی، و نه حتی پایانِ ناگریز زندگی، بلکه واقعه‌ای اساسی است که به زندگی شکل و صورت می‌بخشد. مرگ آن چیزی است که فرد را تعریف می‌کند و او را به تداوم زندگی که به گونه‌ای پایان‌ناپذیر در میانِ گذشته و آینده در جریان است، باز‌می‌دارد … حال و هوای تراژدی در ادبیات، احساس مبهم و متناقض نمای ما را نسبت به مرگ حفظ می‌کند؛ یعنی غیرقابل اجتناب است و همواره رخ می‌دهد، ولی با این همه وقتی رخ می‌دهد، با خود احساسی غیرطبیعی و زودرس را به ارمغان می‌آورد. کتاب حاضر در سه بخشِ نظم، احساس و انزوا  تراژدیهای شکسپیر را بازخوانی و مطالعه می‌کند.