در دولچه ویتای فلینی صفات موازی و مشابه میان شهر و زن برقرار میشود در سکانس های آغازین فیلم پس از رقص مارچلو با سیلویا و خطاب کردن سیلویا بعنوان سرزمین و شهر قراردادی متنی میان کارگردان و مخاطب برقرار میشود که میتوان براساس آن زن را بعنوان شهر و بالعکس دید و خوانش کرد زن و شهر هر دو مرموز و پیچیده و سخت دسترس و دلهره آور و درعین حال اغواکننده و ترغیب کننده برای شناخت بیشتر هستند
شما اینجا هستید:
