… این بود که چون مادری که شیره جانش را به جگرگوشه‌اش می‌خوراند، به دور از بخل و تنگ‌نظری، افشر‌ه‌ی آنچه را که با سختی و کار بسیار اندوخته بودم و معرفتی را که به قول هاوزمن، چون خوشه‌های خشک پرخار در مشت فشردم و خارهای آن درپوست و گوشتم خلیده بود، قطره‌قطره به این فرزندخواندگان نوشاندم. باشد که آنان نیز با نسل آتی این مرزوبوم چنین کنند …